Als je 21 wordt, stopt pleegzorg. En voor jongeren die niet in een pleeggezin wonen, stopt jeugdzorg zelfs al op je 18e verjaardag. De meeste jongeren zijn dan nog niet klaar om op zichzelf te gaan en dat zorgt voor angst, stress en onzekerheid. Zelfs als je nog geen 18 bent, kun je al het gevoel krijgen dat je er alleen voor staat. Wij willen dat dit verandert!
Voorbereiden op zelfstandigheid is ingewikkeld en daar heb je goede hulp en begeleiding bij nodig van je pleeggezin of van hulpverleners. Zonder een einddatum, zodat je tijd hebt om je voor te bereiden. Zonder stress dat de hulp en ondersteuning op een bepaald moment stopt en je moet verhuizen of er op je 18e of 21e verjaardag ineens alleen voor staat. Daarom vindt JongWijs dat de leeftijdsgrens in de jeugdzorg én in de pleegzorg moet worden losgelaten.
Stress en onzekerheid
Ook als je nog geen 18 bent, zorgt voorbereiding op zelfstandigheid al voor stress en onzekerheid. En het gevoel dat je er alleen voor staat. Roshana vertelt over haar ervaringen:
“Ik ben Roshane, ik ben 17 jaar en ik hou van basketbal. Daarin kan ik mijn emoties omzetten in rennen, verdedigen en scoren. Op mijn 11e werd ik samen met mijn zusje uit huis geplaatst. We zijn eerst weer teruggeplaatst, maar drie jaar daarna weer uit huis geplaatst omdat ik een melding had gedaan bij de Raad voor de Kinderbescherming. Toen ik 15 jaar was, werd duidelijk dat ik niet meer naar mijn moeder zou gaan. Dit zorgde voor onzekerheid bij mij: door de situatie in het pleeggezin waar ik toen woonde, wilde ik wel terug naar mijn moeder. Anders moest ik binnen een bepaalde tijd helemaal zelfstandig worden, want mijn enige optie was om snel zelfstandig te gaan wonen.
Er wordt daarom ook vaak gezegd tegen mij dat ik al op een jonge leeftijd volwassen overkwam. Er was geen tijd om te voelen en denken, ik was altijd bezig om een plek te vinden waar ik me geen zorgen hoefde te maken, waar mijn zusje en ik terecht konden en waar ik haar ook durfde los te laten. Ik wilde ook wat andere jongeren in een gezin ervaren, maar er werd altijd verteld dat ik moest accepteren dat ik een pleegkind was en dat dit me anders maakte dan andere jongeren.
Gelukkig ben ik daarna in een pleeggezin terecht gekomen waar ik al eerder had gewoond en waar ik wist dat ik kind mocht zijn. Ondanks dat mijn zusje in een ander pleeggezin zit, ben ik blij met mijn huidige situatie. Ik word binnen het gezin behandeld als een puber, iemand die erbij hoort. Ik mag zijn wie ik ben en ze houden van me.
Ik ben niet anders omdat ik een pleegkind ben. Ik kan wel zeggen dat pleegkinderen altijd een rugtas meedragen, maar dat verandert niks aan ons. Ik vertelde aan het begin dat ik hou van basketbal, omdat ik graag ren, weg van alle problemen. Ik verdedig, net als ik heb geleerd om mijn eigen behoeftes te verdedigen. En ik scoor graag, want ik heb eindelijk een plek die niet voelt als een pleeggezin, maar gewoon mijn familie is.
Ik ben nu 17 en binnenkort 18. Ik vroeg aan mijn pleegouders: moet ik dan weg? Nee natuurlijk niet! Maar dat is niet in alle gevallen zo, merkte ik in het vorige pleeggezin. Daarom vind ik het belangrijk dat we de leeftijdsgrens voor jeugdzorg laten vallen. Dat zorgt voor minder onzekerheden en voor verdere ontwikkeling naar zelfstandigheid met extra ondersteuning en begeleiding.”
Meer ervaringen en onderzoek
Vorige week vertelde Carmen over haar ervaringen met de voorbereiding op zelfstandigheid. Haar verhaal lees je hier. Stichting Het Vergeten Kind voert actie om de leeftijdsgrens in de jeugdzorg los te laten. Wij steunen die actie! Zij hebben onderzocht hoe jongeren in de jeugdzorg de leeftijdsgrens en voorbereiding op zelfstandigheid ervaren. Meer over het onderzoek van Het Vergeten Kind lees je op hun website.
Wat vind jij?
Hoe ervaar jij de voorbereiding op zelfstandigheid of hoe ben je daarbij geholpen? Sluit je aan bij JongWijs en praat en denk mee! Neem daarvoor contact op!
