“IK WAS ALTIJD AAN HET STREVEN OM OP MIJN 18E ZELFSTANDIG TE ZIJN. DAT MAG JE EIGENLIJK NIET VAN EEN 18-JARIGE VRAGEN, VIND IK”

Als je 21 wordt, stopt pleegzorg. En voor jongeren die niet in een pleeggezin wonen, stopt jeugdzorg zelfs al op je 18^e verjaardag. De meeste jongeren zijn dan nog niet klaar om op zichzelf te gaan en dat zorgt voor angst, stress en onzekerheid. Daarom vindt JongWijs dat de leeftijdsgrens in de jeugdzorg én de pleegzorg moet worden losgelaten! Dan kunnen jongeren zich beter en zonder stress voorbereiden op zelfstandigheid. 

Voorbereiden op zelfstandigheid is ingewikkeld en daar heb je goede hulp en begeleiding bij nodig van je pleeggezin of van hulpverleners. Zonder een einddatum, zodat je tijd hebt om je voor te bereiden. Zonder stress dat de hulp en ondersteuning op een bepaald moment stopt en je moet verhuizen of er op je 18^e of 21^e verjaardag ineens alleen voorstaat. 

Niet alle pleegjongeren blijven tot hun 21^e verjaardag in een pleeggezin wonen. Carmen woonde in een pleeggezin, maar ook op andere plekken. Ze vertelt over haar ervaringen: 

Hoi! Ik ben Carmen en ik ben 19 jaar. Ik ben op mijn 15e uit huis gegaan en het werd op mijn 16e duidelijk dat ik niet meer naar huis zou gaan. Dat wekte veel angst bij mij op, want ik kwam erachter dat ik 18 zou worden in de jeugdzorg en dan al op mezelf moest gaan wonen. Dat legde al veel druk op me toen ik 16 was: er was tijdsdruk en ik moest in een korte tijd zelfstandig worden. Ik ben het hele systeem doorgegaan om zelfstandig te worden: een pleeggezin, een groep, zelfstandigheidstraining, begeleid wonen en nu op mezelf als 19-jarige.  

Er was nooit echt tijd om stil te staan en voor mezelf te zorgen, want ik moest zelfstandig worden. Op mijn 17e moest ik elke avond voor mezelf koken, boodschappen doen en schoonmaken. Daar begonnen ook de geldzorgen. Ik heb nooit problemen met geld gehad, maar zorgen voor onverwachte kosten en de angst om het niet goed te doen, was constant aanwezig. Je moet volwassen worden, dus je moet alles kunnen.  

Ik werd 18 op begeleid wonen en ik was heel bang iets te missen wat ik geregeld moest hebben, maar niet wist. Gelukkig was mijn begeleiding daarin gespecialiseerd, daardoor maakte ik me al minder zorgen.  

Nog steeds maak ik me nog wel eens zorgen of alles wel goed gaat. Ik begin te merken dat ik de afgelopen jaren zo heb zitten focussen op volwassen worden, dat ik geen kind heb kunnen zijn. Ik was altijd aan het streven om het te halen om op mijn 18e zelfstandig te zijn. Dat mag je eigenlijk niet van een 18-jarige vragen, vind ik. 

Stichting Het Vergeten Kind voert actie om de leeftijdsgrens in de jeugdzorg los te laten. Wij steunen die actie! Het Vergeten Kind heeft onderzocht hoe jongeren in de jeugdzorg de leeftijdsgrens en voorbereiding op zelfstandigheid ervaren. In dat onderzoek geeft 50% van de pleegjongeren aan dat ze moesten verhuizen omdat ze 18 werden. Jongeren die niet wisten of ze moesten verhuizen, hadden vaak stress. Ze maken zich zorgen en hadden het gevoel er alleen voor te staan. Dit zorgde voor angst, paniekaanvallen, boosheid en frustratie. Na hun 18^e verjaardag zijn jongeren bang dat er onverwachte dingen op hen afkomen of dat ze niet voorbereid zijn op wat er nog komt.  Meer over het onderzoek van Het Vergeten Kind lees je op hun website.

In het onderzoek zegt 50% van de pleegjongeren dat ze helemaal niet voorbereid zijn op zelfstandigheid door hulpverleners. En 21% is wel voorbereid door hulpverleners, maar te weinig. Dat kan veel beter en daar moet genoeg tijd voor zijn, zonder deadline op je 18^e of 21^e verjaardag. Daarom is het belangrijk om de leeftijdsgrens in de jeugdzorg en pleegzorg los te laten! 

Hoe ervaar jij de voorbereiding op zelfstandigheid of hoe ben je daarbij geholpen? Sluit je aan bij JongWijs en praat en denk mee! Neem daarvoor contact op!